Ongedekte valuta versus fysiek goud

In ons eerste artikel (Goud haalt de euro in: de wereld heeft er een nieuwe tweede reserve bij!) benadrukten we een belangrijke verschuiving in de structuur van mondiale reserves – goud heeft de euro ingehaald en is nu, na de Amerikaanse dollar, het op één na grootste middel voor liquiditeitsreserves ter wereld.

Deze wijziging vond niet van de ene op de andere dag plaats. Deze weerspiegelt trends op de lange termijn – geopolitieke spanningen, inflatiedruk en een stijgende mondiale schuld. Daarom zetten wij deze miniserie voort. In dit tweede deel bekijken we de belangrijkste verschillen tussen goud en de zogenaamde ongedekte valuta, en waarom centrale banken steeds vaker kiezen voor goud als het anker voor hun reserves.

 

Ongedekte valuta: instrumenten van vertrouwen, niet zekerheid!

Ongedekte valuta (zoals de Amerikaanse dollar, de euro, of de Chinese yuan) zijn volledig gestoeld op het vertrouwen in hun emittent, d.w.z. de staat of zijn centrale bank. Ze worden niet gesteund door een inherente grondstofwaarde. Wanneer overheden te maken krijgen met een oplopende schuld, fiscale tekorten en geopolitieke druk, wordt dat vertrouwen fragiel. En wanneer de geldvoorraad zonder echte zekerheid wordt uitgebreid, verliezen deze valuta snel hun basis.

 

Mondiale geldvoorraad in de loop der tijd

 

Kijk naar de groei van de geldvoorraad in de afgelopen jaren – grote sommen nieuw uitgegeven geld zonder echte zekerheid. Het natuurlijke gevolg is inflatie, valutadepreciatie en verlies van koopkracht.

Sinds het einde van de Gouden standaard in 1971 heeft de dollar ruwweg 85% van zijn waarde verloren. Europa ziet een grote inflatie en budgettaire druk tegemoet. Het aandeel van de euro in officiële mondiale reserves is langzaam afgenomen, tot slechts 16% in 2024. De mondiale schuld is nu meer dan USD 324 biljoen, waarvan 30% een structurele schuld is. De last van de toenemende schuld ondermijnt het vertrouwen in ongedekte valuta en stimuleert de uitstraling van goud als een “veilige haven”.

 

Goud is een klasse apart

Goud is geen middel dat is gebouwd op beloftes of vertrouwen in instellingen. In tegenstelling tot ongedekte valuta die centrale banken zonder beperking kunnen uitbreiden, is de voorraad goud fysiek beperkt met mondiale voorraden die met slechts 1,4% tot 2,2% per jaar toenemen.

Goud is niet gebonden aan een specifiek land of politiek systeem en heeft geen risico van een tegenhanger. Zijn waarde is niet afhankelijk van de solventie van een staat of instelling.

Het wordt mondiaal geaccepteerd, is getest in de loop der tijd en heeft gedurende oorlogen, valutahervormingen en financiële crises zijn waarde behouden.

Daarom zien centrale banken goud tegenwoordig niet langer als een relikwie uit het verleden, maar als modern hulpmiddel om de monetaire stabiliteit te beschermen. Goud is een hoeksteen van reservediversificatie geworden – universeel, supranationaal en onafhankelijk van politieke cycli.

 

Vertrouwen verschuift

Volgens gegevens uit 2024 van de ECB en Financial Times:

• Goud is nu 20% van de mondiale deviezenreserves – het heeft de euro ingehaald, die minder dan 17% is geworden.
• Centrale banken kochten in 2024 meer dan 1.000 ton goud – het derde recordbrekende jaar op rij.
• De totale officiële goudbeleggingen zijn gestegen tot meer dan 36.000 ton – het hoogste niveau sinds het Bretton Woods-tijdperk.
• Tegenwoordig wordt één op elke vijf reservedollars gesteund door goud.

 

Deze cijfers spreken voor zich: goud is geen alternatief meer; het is een terugkeer naar zekerheid!

Erkennend dat ongedekte valuta in tijden van crisis kwetsbaar zijn, leiden centrale banken een nog groter aandeel van hun reserves naar goud om – een actief dat oorlogen, de instorting van imperiums en valutahervormingen heeft overleefd.

Goud claimt zijn status terug. Het is niet alleen een veilige haven, maar wordt ook snel de ruggengraat van een nieuw reservebeleid. Als u nu hierin belegt, belegt u in de toekomst.

Daarom dienen individuele beleggers ook fysiek goud te overwegen als onderdeel van hun financiële fundament. Niet alleen voor winst, maar voor stabiliteit – net zoals centrale banken dat vandaag de dag doen.